34. Mecz w podziemiach!

Paczka przyjaciół cało wróciła do Japonii. Powitała ich cała drużyna Raimona. Zdążyli w samą porę, ponieważ dziś grali półfinał. Wsiedli do autokaru, i pojechali na stadion.

- Mam nadzieję, że nie zapomniałeś jak się gra? – zagadnął Eric do Nathana

- Jasne, że nie.

W końcu zauważyli wielkie liceum w kolorach ciemnego brązu, fioletu i czerni. To był istny pałac. Pierwszy wysiadł Mark, i od czubka głowy po palce, przeszył go podmuch lodowatego i porywistego wiatru. Menedżerki zaprowadziły ich na stadion, który znajdował się dosłownie pod ziemią. W dobrych humorach przebierali się w szatni. Jednak po wejściu na stadion, mina im zrzedła na widok murawy i przeciwników. To miejsce było całkowite odcięte od promieni słonecznych, nie było źdźbła zielonej trawy zamiast tego ziemia, a boki boiska były obsypane żwirem. Wszystko było takie mroczne. Tamci zawodnicy byli bladzi, o mrożącym krew w żyłach wyglądzie i zabójczym spojrzeniu.

- Półfinał. Im dalej zajdziemy, tym coraz dziwniejszych zawodników spotkamy… - mruknął Jude

Drużyny udały się na swoje rezerwy. Axel, i zresztą nie tylko on, czuł na sobie mordercze spojrzenia kibiców.

- Ale tu zimno… - Steve potarł ramiona

- Posłuchajcie. To półfinał, więc dajemy z siebie wszystko. Trzeba wygrać, ale uważajcie na siebie. Coś tu jest niedobrego. Pilnujcie przeciwników, i nie dajcie się oszukać. Ruszajcie! – powiedział trener – Jesteście tu zbyt kolorowi.

Zawodnicy ustawili się na swoich pozycjach. Gwizdek sędziego. Goście rozpoczęli spotkanie. W ułamku sekundy, Kevin leżał na zimnej i twardej ziemi, a piłkę przejął napastnik Hadesa.

- Lior Mendess znalazł się pod bramką niejakiego Evansa!

- Wolałem jak komentował Chester… - powiedział Axel

Bobby wykonał wślizg, zabierając piłkę i przekazując do Max’a. Niestety, ten musiał wycofać piłkę do Nathana, ponieważ atakowali go ci z Hadesa. Chłopak zręcznie podał do Axela.

- Trenerze, oni są tacy szybcy. Czy to możliwe, że są…

- Chyba tak… - odpowiedział trener.

Sędzia podniósł żółtą kartkę. Wśród zawodników pomknęło oburzenie.

- Ale to nie…

- Na razie upominam, następnym razem schodzisz! – ostrzegł mężczyzna

- Axel! – do chłopaka podbiegł Nathan – Żyjesz? Ten sędzia jest…

Nagle facet odwrócił twarz, i posłał groźne spojrzenie Swiftowi. Ten pomógł Axelowi wstać i bez słowa wrócił na miejsce.

- Jak mogłeś ty szujo! Ty… ty mendo skończona, idioto! Dawać żółtą kartkę za nic?! Pożałujesz tego skończony bałwanie! – Keytlin była powstrzymywana przed zaatakowaniem sędziego, chociaż należało mu się. – Mojego chłopaka! Ty…!

- Keyt! Spokój! Bo będzie gorzej! – Nelly usadziła ją na miejscu

Kolejne minuty mijały na niepotrzebne dyskusje z sędzim. Ten sam zawodnik, który wcześniej atakował bramkę Marka przedarł się przez obronę. Zmroził kapitana wzrokiem nienawiści i…

- GOOL! 1:0 dla Hadesa! Oho! Koniec pierwszej połowy!

- Przepraszam chłopaki… - Evans uderzył pięścią w ziemię – nie mogłem… ja…

- Spoko, Mark. Pokażemy im jeszcze, że nie wolno zadzierać z Raimonem – powiedział Erick

Zawodnicy wrócili na rezerwę. Byli niezadowoleni. Napili się wody

- Teraz im pokażemy! – klasnął w ręce Mark – Wygramy to!

- Yhyymm…

Powrót na boisko. Zawodnicy Hadesa błyskawicznie przeszli do ataku, potrącając Axela, Ericka, Bobby’ego i Nathana. Teraz sędzia obojętnie przeszedł obok leżących na „murawie” chłopców. Lior, ku zdziwieniu każdego, zawrócił, kompletnie dezorientując Marka i z prędkością światła, przebiegł po Axelu.

- Przypadek!

Keytlin miotała się na ławce. Mówiła szybko, niezrozumiale. Po chwili normalnie usiadła na swoim miejscu. Miała jakiś plan… Axel ledwo się podniósł. Spotkanie wznowione. Obrońca przeciwników z pola karnego zasadził taką „bombę”, że podmuch wiatru zmiótł najbliżej stojącego Blaze’a, Juda, Steve’a i Nathana, a zatrzymało się przed Markiem.

- Nathan! Twoja! – kapitan podał Swiftowi

Przy chłopaku, z ziemi „wyrośli” zawodnicy Hadesa. Kopnął jednocześnie, co przeciwnicy. Jednak, obrońca Raimona odpadł. Leżąc na murawie, czuł silny a jednocześnie dziwny ból.

- Ręka Majina!

- Evans zatrzymał strzał! Cóż za przedziwna technika! Podaje do… Axela!

Napastnika okrążyli przeciwnika z pewnej odległości. Coś wybełkotali i chłopaka otoczyła biała nieprzezroczysta kopuła. Raimon wypatrywał przyjaciela. Następni zawodnicy dali się tak wrobić. Jude, Erick i Kevin. Nagle zgasły jedyne światła na stadionie i zapanował kompletny mrok. Mark poczuł wiatr, ale nie taki zwyczajny – tornado. Gdy światłość wróciła, każdy zawodnik leżał na ziemi, oprócz kapitana. Pierwszy podniósł się Jude, potem Steve i Max. Blaze na wpół przytomny wpatrywał się w ziemisty, niewidoczny sufit. Przypomniał mu się mecz z Zeusem. Tutaj jest tak samo, leżą, jęczą, i walczą o każdy krok. Tylko że wtedy, on podnosił się pierwszy, teraz, coś go trzyma przy ziemi, poharatanego, posiniaczonego i cierpiącego… Poczuł ostatni zimny podmuch wiatru, i zatonął w swoim świecie. Ocknęła go spadająca kropla wody. Spłynęła mu po policzku, a potem następna. Gdy znów chciał odpłynąć, spadła na niego grudka ziemi. Usłyszał krzyki, oraz biegnących w jego stronę Marka i Nathana. Ostatnie spojrzenie na swych przyjaciół, wystraszoną twarz Keytlin, minę po raz pierwszy wystraszonych przeciwników… Coś upadło na niego. Zauważył jedno białe światło, a potem nie czuł już niczego…

Zapowiedź!

Mecz został przerwany. Ziemna ściana załamała się i z akademii Hadesa, zostały gruzy. Najgorsze jest to, że zawodnicy obu drużyn, znajdowali się na stadionie. Po ocknięciu w szpitalu, dowiedzą się koszmarnych rzeczy. Będą musieli podjąć ciężką decyzję i walczyć o każdą minutę. Czytajcie następny odcinek pt. „Spisek czy przypadek?”

-------------------------------

Hello! :P Przepraszam, ale muszę się wygadać…

Ostatnio, spytali mnie na naszej klasie, dlaczego jestem smutna, bo ostatni rozdział i notka była bez uśmiechów. No, w humorze nie byłam, ponieważ pokłóciłam się z przyjaciółką i mój chomik miał problemy zdrowotne L Jednak już jest wszystko dobrze J oczywiście z przyjaciółką jesteśmy w napięciu…

A! Nie wiem, czy to dobrze czy źle, ale… proszę o radę! Zakochałam się… Zawsze, gdy widzę tego chłopaka, serce podchodzi mi do gardła i dwie przyjaciółki muszą mnie pilnować, żebym czegoś głupiego nie zrobiła. xD Ach… Rozmarzyłam się… Ale on na mnie źle wpływa… Na WF-ie gdy graliśmy w ręczną, uderzyłam nogą w słupek jako bramkarz, uszkodziłam sobie kostkę, a na dodatek przegraliśmy… W piątek mam zawody strażackie! A dzisiaj mam zajęcia z nim… Powiadomię was, czy wygraliśmy czy nie ;P

Co do rozdziału…

Ciekawy zwrot akcji. Wiem, że krótki. Dla Keiszy i Keshi, dla Fanki Inazumy, Kryształowej i KOTKA, nieokreślonej i innych ;D