10. Pracę czas zacząć!

Mark spokojnie spał. Nikt ani nic, nie przerywało ciszy…

Bib bib bib bib! – aż nagle zadzwonił budzik

Mark otworzył jedno oko i podniósł głowę.

- 7:30… wypadało by wstać – pomyślał chłopak

Lecz głowa sama opadła na poduszkę.

Bib bib bib bib – ponowny dźwięk budzika

- Hmm… Hmm?! 8:00!? Spóźnię się! – Mark wyskoczył z łóżka

Szybko się ubrał zszedł do kuchni „capnął” kanapkę i wybiegł. Po drodze spotkał Nathana i Axel’a.

- Chłopaki!

- Gdzie tak pędzisz? – spytał Axel

- Zaspałem. Jest 2 po ósmej! – powiedział Mark

- Taa… Mieliśmy zaczynać piętnaście po – powiedział Nathan

- A-aha…

Chłopcy doszli do szkoły. Było większość osób. Autobus przyjechał. Wszyscy siedzieli w autobusie.

- Gotowy na ogrodnictwo? – spytała Flora Nathana

- Może… - uśmiechnął się chłopak – Ile nas jest?

- Hmm… Dziesięciu. Idealnie dziesięciu.

W końcu dojechali. Wysiedli z autobusu, a ich oczom, ukazał się widok powalający. Czarne przęsła ogrodzenia błyszczały w promieniach słońca. Po bokach piaszczystego podjazdu, zobaczyli jakby żywopłot, lecz porośnięty białymi kwiatami. Mark dostrzegł tunel foliowy tuż przy płocie. Po prawej stronie działki, wznosił się zielony, jednopiętrowy, drewniany dom. Miał tylko białe okna. Ścieżka prowadząca do owego domu, była brukowana żółtą, pomarańczową i lekko czerwoną kostką. Dalej znajdował się sad ograniczony półmetrowym płotkiem. Po lewej stronie znajdował się biały drewniany dom, obrośnięty pięknie złotymi liliami. Następna brama, była drewniana o kolorze brązu. Nad bramą znajdował się jakby tunel z bluszczu. Dalej, ich oczom ukazał się piękny, duży, drewniany dworek. Droga była brukowana, jak wcześniej. Trawa równiutko ścięta, za budynkiem, znajdował się las iglasty, a w głębi liściasty. Dookoła rosły kwiaty przeróżnych rodzajów. Tafla wody jeziorka i basenu lśniła. Parasole były rozłożone, a pod nimi, drewniane stoły i krzesła. Na tarasie, ktoś podlewał kwiaty.

- Dzień dobry! – przywitała się dziewczyna

Każdy był oszołomiony. Dziewczyny prawie płakały, a chłopaki… po ich wyrazie twarzy, było widać, że nigdy czegoś takiego nie wiedzieli.

- Dz-dz-dzień d-dobry… - wyjąkała Keytlin

- To wy jesteście z Raimona?

- T-tak…

- Świetnie! Witajcie w Ogrodzie Floreale! Jestem Amelia Jandary!

- Jej! Słyszałam o tym ogrodzie, lecz nigdy nie myślałam, że będę tu pracować!- szepnęła Foghendy

- Dobra, na początek kwiaty. Przepraszam, że tak od razu zaganiam do roboty, ale za tydzień będzie kontrola…

- Mhmm…

- A! Idziecie prosto, potem w prawo, w lewo jeszcze w prawo i prosto. Gdy zobaczycie dużo różnorodnych kwiatów. To tam. No, macie ubrania!  - powiedziała Amelia i podała ubrania.

Dziewczyny miały słodkie jasnoróżowe fartuszki, gumowe rękawice i kalosze w podobnym kolorze. Chłopcy, natomiast białe koszulki,  rękawice i krótkie szare spodenki.

- Idziemy! – krzyknął Mark

Poszli zgodnie za wskazówką. Gdy doszli, zobaczyli… „Masę” kwiatów, w skrócie. Zabrali się do pracy. Mark walczył z żywopłotem, Flora i Keytlin z chwastami, Foghendy podlewała kwiaty a Axel i Nathan przycinali średnie i małe drzewka. Inni pomagali przy zwalczaniu insektów. Pracę wykonano w trzy godziny. Była 11:00. Po krótkim odpoczynku, postanowili wrócić. Gdy byli już przy dworku…

- Hej! Gdzie jest Mark? – zapytała Silvia

- Eee… Szedł za mną! – powiedział Axel

 - Zgubił się? Nie możliwe…

- Z Markiem, wszystko jest możliwe… - westchnął Nathan

- Mam SMS’a od Marka! – krzyknęła Nelly

„Hej! Gdzie jesteście?! Chyba się zgubiłem! Jestem przy fontannie, na placyku z roślinami! Ratunku!”

- Ech… Cały Mark…

- Chodźmy go szukać! – zaproponował Erick.

Po godzinie szukania „ zguba” się znalazła…

- Łał! Fajnie tu!

- Mark… Wiesz, że tam, jest już dom… -Keytlin pokazała ręką kawałek domu

- Ups…

Wrócili do domu.

- Już wróciliście? – spytała Amelia

- Mogliśmy być wcześniej, ale ktoś się zgubił – powiedziała Flora, patrząc na Marka

- Zostało tylko koszenie trawnika, praca w szklarni i w ogrodzie! Widzicie takie jasno-niebieskie coś? To szklarnia.

W szklarni było gorąco, jak w piekarniku.

- Dziewczyny, zajmą się szklarnią, a my, ogrodem – stwierdził Dan

I tak zaczęła się praca. W szklarni rosło mnóstwo roślin! Ogórek, papryka, pomidor, rzodkiewka, burak, marchewka, pietruszka, sałata, kapusta, szczypiorek, por, ziemniaki… W ogrodzie, było podobnie. Była 12:00. Dziewczyny musiały co jakiś czas wychodzić, ponieważ nie mogłyby wytrzymać w takiej duchocie. Mijała godzina za godziną…

- Skończone! – powiedzieli razem

- 15:00 … Teraz, koszenie trawy… - westchnął Mark

Przed dworkiem czekały już na nich traktorki „kosiarkowe”.

- Tylko nie roznieście ogrodu! – krzyknęła Amelia po czym weszła do domu

Chłopcom pojawiły się w oczach iskierki. Dziewczyny przycinały „tunel bluszczu”. Minęła godzina.

- Dobrze, skończycie jutro! – powiedziała Amelia niosąc lemoniadę

- Ile jeszcze zostało?

- Hmm… To, co dzisiaj zrobiliście to była jedna czwarta z całego ogrodu. Jeszcze dwie szklarnie, dwa ogrody i dwa trawniki. No, i czyszczeniu basenu.

- Szklarnie?

- Czyszczenie basenu?

Lokaj przyprowadził walizki.

- Mówiłam wam, że będziecie tutaj spać? – przypomniała sobie Amanda

- T-tutaj?! – wyjąkała Keytlin

- Tak, to wasze walizki. A! Jedna szklarnie jest dwa razy większa, niż ta dzisiaj, więc radzę się wyspać.

Odpoczynek trwał do 18:00.

- Fajnie, że będziemy tu spać! – powiedziała Flora

- No! Marzyłam o tym! – odpowiedziała Foghendy

Z czasem, zrobiło się chłodniej. Zapadł wieczór. Wszyscy byli zmęczeni, więc weszli do domu. Od środka wyglądał wspaniale! Nie jak drewniany dworek, lecz pałac królowej!

- Dziewczyny, macie pokój razem, chłopcy razem. Na piętrze!

Po kąpieli, każdy poszedł do pokoju. Mark dosłownie wskoczył na łóżko, a po chwili zasnął.

- Co za śpioch… - pomyślał Axel i uśmiechnął się

Chłopcy byli już rozpakowani, prócz Marka. Była już godzina… około 20:00. Nathan miał łóżko centralnie pod oknem. Wszyscy już zasnęli. Rankiem, ostry blask słońca, obudził chłopców. Wszyscy ubrani w swoje „uniformy”, zeszli na śniadanie. Przywitała ich uśmiechnięta Amelia i stos kanapek.

- Dzwonił dyrektor waszej szkoły. Nastąpiły komplikację, i po jutrze macie być w schronisku – oznajmiła „gosposia”

- To będziemy musieli pracować dwa razy szybciej – powiedział Mark

- Na to wychodzi…

Po śniadaniu, zaczęła się praca. Kwiaty, warzywa, drzewa, trawa… Kwiaty, warzywa, drzewa, trawa… Kwiaty, warzywa, drzewa, trawa… W między czasie przy pracy w szklarni…

- Chłopcy! Pomóżcie nam! – krzyknęła Silvia

- Dobra. Co mamy robić? – do szklarni wszedł Nathan i Axel

- Nathan podlewasz, Axel, walczysz z chwastami…

Axel szybko załapał, jak pozbyć się chwastów.

- Pomagasz? – spytała Flora Nathana

- Tak. To są pomidory?

- Emm… Tak, pomidory. I tak, podlewaj te pomidory, później tamte ogórki, a na koniec papryka. Ja zajmę się drugą stroną… - powiedziała Flora odwracając się szybko

Flora zahaczyła nagą o wąż, i poleciała do tyłu, prosto na Nathana. Ten złapał dziewczynę, zanim ona upadła na mokrą ziemię, lecz sam nie zauważył węża. Po chwil razem leżeli na przejściu.

- Przepraszam… - Flora po jakichś 3 sekundach usiadła na ziemi

- To ja przepraszam – odpowiedział chłopak pomagając wstać dziewczynie

Zabrali się do podlewania. Na pracy w ogromnej szklarni zeszło pięć godzin. Praca przy kwiatach, szła szybciej. Zdążyli „upiększyć” dwa ogrody. Koszenie traw, szło gorzej. Trawnik nie miał końca a słońce paliło w plecy. I znów dzień zleciał. Kolejna noc, kolejny ranek i kolejna praca… Zostało im tylko wyczyszczenie basenu. Nastał wieczór… Amelia wyszła na zewnątrz. Zobaczyła leżących na trawie chłopców i siedzące dziewczyny.

- Chodźcie! – krzyknęła, i poszła w kierunku basenu

- Po co…?

- Zobaczycie…

Gdy wszyscy byli na miejscu…

- Po waszej ciężkiej pracy, postanowiłam, zrobić niespodziankę… Teraz, wszyscy idźcie do pokojów, przebierzcie się w stroje kąpielowe, weźcie ręczniki i wróćcie. Impreza nad basenem!!!

Po chwili, dziewczyny wróciły. Moczyły nogi w basenie, gdy przyszli chłopcy. Po tych pracach, ich ciała były ślicznie opalone. Patrząc na nich, było widać, że wyprzystojnieli. Keytlin wlepiła w swój wzrok w Axela. Nie dziwne… Cud opalenizna, klata niczego sobie, boskie mięsnie… i do tego, kąpielówki pasujące do Axela. Cudo! Dziewczyny nie wiedziały jak się zachować, więc „przystojniaki” weszli pierwsi do basenu.

- Wchodźcie! – krzyknął Mark

- Woda jest zimna! – odpowiedziały dziewczyny

Najwyraźniej, nie chciało im się wejść, bo były zajęte rozmową o nowych ciachach. Flora wstała, podobnie jak Keytlin i Nelly.

- Rozprostuję kości… - przeciągnęła się

Axel, Mark i Nathan, czekali na dobry moment.

- Ty pierwszy…- szepnął Mark do Nathana

Ten wykorzystał chwilę, w której Flora odwróciła się. Podbiegł, wziął ją na ręce i wrzucił do basenu. Dziewczyna nie pozostawała dłużna. Złapała Nathana za kostkę i wciągnęła do wody. Mark wziął Nelly a Axel Keytlin, i sytuacja się powtórzyła.

- Mówiliśmy wam, że woda jest zimna… - zaśmiała się Keytlin

- Widzimy… - chytrze uśmiechnął się Axel

Flora, wskoczyła „na barana” Nathanowi, podobnie jak Keytlin Axel’owi. Nelly, natomiast wciągnęła pod wodę Marka.

- Widzę, że macie dobrą zabawę – zaśmiała się Amelia – Chodźcie na ognisko.

Ognisko, było wspaniałe. Keytlin, zbliżyła się do Axela, Flora do Natha, a Nelly do Marka. Gdy zmęczenie ogarnął ogród, zaczęto się rozchodzić. W końcu, została Amelia.

- Amelio?

Dziewczyna usłyszała szept.

- Floro, co ty tutaj robisz? – spostrzegła w blasku ognia dziewczynę

- Chciałam z tobą porozmawiać…

- Ze mną? O czym?

- Bo widzisz… Jest tak, że… No… Ten… Widziałaś dziś… Nathan wrzucił mnie do wody…

- I…?

- Znam go już od pewnego czasu, i…

- Podoba ci się, co? – spytała Amelia

- Mhm… - pokiwała głową Flora – I nie wiem, czy on mnie lubi…

- Dziewczyno! Co ty? Widziałaś dzisiaj sama! Jak nie wierzysz idź go spytaj…

- Co?! Nigdy... Jeszcze by mnie wyśmiał…- westchnęła Flora

- Ta… Obserwuj go. Jakie jest jego zachowanie przy tobie? Jak się dogadujecie?

- Jest weselszy… Emm… Myślę, że dobrze.

- Pomaga ci?

- No. Dużo razy! Złapał mnie dziś w szklarni. Pocieszał, gdy nie zdałam na odznakę. Wyprawił mi przyjęcie urodzinowe – uśmiechnęła się Flora

- O! Dobre dowody!

- Keytlin, podoba się Axel… Od jakiegoś czasu, przy jej towarzystwie, jest jakby… śmielszy, bardziej gadatliwy…

- To też dobre znaki. Jak chcecie, to możecie im powiedzieć, co czujecie. Chyba, że byście chciały, żeby oni zrobili pierwszy krok…

- Dzięki! Amelio! Jesteś kochana! – Flora pobiegła do pokoju

- Biorę się do gaszenia ogniska – po minucie pomyślała

Wstała i zalewała powoli wodą rozżarzony węgiel. Zapadła głęboka noc. Nathan nie mógł spać, w przeciwieństwie do Marka, który spał jak suseł… Chłopak rozmyślał… Coś czuł do Flory. Przypomniał sobie o naszyjniku, który jego młodsza siostra wrzuciła do jego torby. Zaczął szukać w torbie, owego przedmiotu. Znalazł! Piękny srebrny wisiorek, z medalikiem w kształcie galopującego, szafirowego konia. Przypomniała mu się siostra…

- Dam go Florze… - pomyślał

Wrócił do łóżka. Teraz, zasnął… Rankiem, wszystkich obudził klaskon autobusu. Szybko się spakowali i wyszli z dworku.

- Zawsze jesteście tutaj mile widziani! – krzyknęła na pożegnanie Amelia

Wsiedli do pojazdu i wyruszyli w drogę do schroniska. Gdy dotarli, zobaczyli straszny widok... Cały teren schroniska, wymagał remontu… Trawa pożółkła, tynk odpadał, drzwi spróchniałe, dach zrujnowany… Koszmar.

- Witajcie – widocznie małżeństwo, było właścicielami tego tutaj – Proszę, pomożecie?

Walizki zostały w autobusie. Zaczął się remont. Niektórzy grabili stare liście, inni nawozili trawę, jeszcze inni remontowali ściany schroniska. Następnego dnia, trawa się wyraźnie odbiła. Ściany były obecnie malowane. Rdza z metalowych elementów, zjadła prawie wszystko. Wymienione były okna, drzwi, podłogi, meble. Najtrudniej było przy dachu. Ale nasi zawodnicy dali sobie radę.

- Później dam to Florze… - pomyślał Nath trzymając w ręce naszyjnik

Zapowiedź!

Ze starej szopy na pałac królewski! Tak, tak! Odnowiliśmy tą ruderę! Jeszcze „ogarniemy” stajnie, wybieg i parę innych rzeczy i urządzamy parapetówkę! Za tydzień rozpoczną się kwalifikacje do SF! Jednak, dowiedzieliśmy się, że schronisko „Szansa” (tak, nazwaliśmy wspólnie), ma swoich zwolenników jak i wrogów, dokładniej wroga. Zrobi nam straszną niespodziankę! Determinacja, wiara i miłość… Czytajcie następny odcinek pt. „Pożar!” Ale będzie gorąco!

--------------------------------------

Hah... :D

10 rozdział! Pam pam pam!

Okazał się dłuższy o jakieś trzy strony w Wordzie, ale mam nadzieję, że tego właśnie chcieliście! Długiego rozdziału!

Tak!

KOMENTUJCIE!

PS.

Tak, Keiszo. :) Wiem, że masz obsesję na punkcie Axela, i mam nadzieję, że opis tego osobnika jest dobry. Będe mieć dla ciebie jeszcze nie jedną niespodzinkę :*

Pa! :*:*:*:*:*:*:*:*:*:*