13. Znowu problemy!

- Pomóżcie mi! – krzyknął lekarz, widząc co się dzieję

Przybiegło czterech „pomocników” i trzy pielęgniarki. Nathan widział, co się dzieję. Próbował wstać, ale nie pozwalał mu okropny ból i pielęgniarki. Lekarze zasłonili zasłoną okna, by nikt nie widział, co się dzieję. Dalej ten nieprzerwany dźwięk…

- Co się dzieję?! – zapytał Nath

- N-nic… - odpowiedziała szybko pielęgniarka trzymając chłopaka za żebro– Nie wolno wstawać!

- Ale tam jest…

- Daj ten zastrzyk! – pielęgniarka wzięła strzykawkę, i wstrzyknęła chłopakowi środek nasenny

Zauważył zamieszanie, strzykawki, kroplówki, tabletki… Wszystko, co się dało. Po sześciu godzinach, Nathana obudził straszny, przenikliwy ból. Otworzył oczy. Zobaczył, że nie znajduje się w tej sali, co wcześniej.

- Obudziłeś się? Chciałby cię ktoś odwiedzić – powiedziała młoda pielęgniarka

Nathan pokiwał głową. Po chwili koło niego, znalazła się Flora.

- Nathan… Co się stało? – spytała troskliwie

- Ty wyszłaś, lekarz przyszedł… - podniósł się Swift

W tym momencie zobaczył, że razem z nim, leży chłopak i dziewczyna w śpiączce. Byli w jego wieku. Ból ustępywał szybko. Zastanowił się.

- Kto jeszcze przyszedł?

- Mark, Nelly i Fog.

Teraz mu się wszystko rozjaśniło.

- Co się stało?

- No, bo widzisz… Jeszcze nie rozmawiałem z lekarzem, ale wiem, ż-że see-rce, ssię… - i nie mógł dokończyć – zzatrzymało…

- Komu?! – zapytała Flora

- …Axelowi…!

Szok! Axelowi zatrzymało się serce… Mark będzie załamany.

- A-Axellowi?..

- Tak. Keytlin się obudziła – chłopak usiadł na łóżku

- Musisz to powiedzieć Markowi. Ja pójdę do Keytlin. Trzymaj się, Nath… - powiedziała i czule przytuliła się do chłopaka.

Nathan nawet nie zdążył zareagować. Ucieszył się z takiego „Trzymaj się!”. Do sali wszedł Mark.

- Cześć! Co tam? – zaczął Mark

- Wiesz już? – spytał Nath

- O czym?

- O Axelu, serce…

- Co??? J-j-j-jako to jj-e-est możliwee???

- Przykro mi, Mark… Całe szczęście żyje…

Chwila ciszy.

- Nathan, powinniśmy już iść, na mecz.

- Będę oglądał. Do zobaczenia!

Mark stanął przed straszną wiadomością. Axel… Jak ma to powiedzieć drużynie?! Dodarł do szkoły. Na niego już wszyscy czekali.

- Mam dla was wiadomość… - zaczął niepewnie chłopak

Drużyna zamarła, na wieść o Axelu. To był dla nich cios. Pocieszenie jest takie, że całe szczeńcie żyje! Każdy wsiadł do autobusu. Pojechali na stadion. Kibice przywitali drużynę Raimona oklaskami.

- Panowie! Wiem, że gramy bez Nathana i Axela, ale musimy, musimy sobie poradzić! Weźmy się w garść! Zakwalifikujmy się! Zróbmy to dla chłopaków! – krzyknął Mark

- Taaaaaaaak! – poparła go drużyna

- Uwaga! Mecz rozpocznie drużyna… Raimona! – krzyknął komentator

Zaczął się mecz. Kevin biegł do bramki. Z przyzwyczajenia myślał, że biegnie koło niego Axel. Kopnął piłkę w bok, tak, jak zawsze biegną. Zawodnik przeciwników przechwycił piłkę, i pędem pobiegł w stronę Marka. Ten, z przyzwyczajenia, że Nathan dogoni napastnika i zabierze mu piłkę, nie przejmował się zbliżającą się piłką.

- Evans nawet nie zareagował! Leśnym udało się zdobyć gola! Czy mi się wydaje, czy Raimon nie jest w formie!

W szpitalu Nathan oglądał mecz. Nie minęły dwie minuty, a już gol… Ale przeciwników.

- Dawać…! – kibicował

Raimon, w porę zorientowali się, że mogą przegrać. Skupili się. Grali zawzięcie! Końcowy wynik to…

- Całe szczęście! Raimon wygrywa 2:1! Zakwalifikowali się do następnej rundy!

- Panowie! Świetnie zagraliśmy! – powiedział Mark

- Dla Nathana i Axela!

- Taaaak!

Piłkarze wrócili do szkoły. Mark pobiegł od razu do szpitala. Opowiedział Nathanowi cały mecz, prawie z perspektywy bramkarza.

- Z kim teraz będziecie grać?

- Będziemy! Dowiemy się chyba jutro… Jutro wychodzisz, prawda? – zapytał Mark

- Tak. Nawet nie wiesz, jak się tutaj czuję…

- Jutro Flora zdaje na odznakę. Chciała by, żebyśmy przyszli i kibicowali.

- Spoko! – uśmiechnął się Nathan

----------------------------------------------------------------------------

Flora starannie czyściła Sarę. Jutro zdaje na odznakę!

- Tym razem, nam się uda! – powiedziała

Sara parsknęła na „tak”. Teraz, nic nie mogło im przeszkodzić, w zdobyciu celu. Nic. Ale nikt…?

Zapowiedź!

Nathan wyszedł ze szpitala! Keytlin ma nogę w gipsie, ale przyjdzie na egzamin. Axel, jeszcze się nie obudził… Miejmy nadzieję, że wstanie na równe nogi! Na egzaminie, będzie proszony i nieproszony gość. Czy kolejna próba zdobycia odznaki zakończy się fiaskiem, czy może to będzie sukces??? Co Nathan zrobi z naszyjnikiem??? Odpowiedzi szukajcie w następnym odcinku pt. „Drugie podejście!”. Ale będzie się działo!

-------------------

Nom <33

13 rozdział wstawiony!

Keiszo, przepraszam, ale nie mogłam wcześniej...

Mam nadzieję że się podoba :*

Czekam na komentarze również od Anonimów!

Całuski! :*

Do następnego rozdziału! xD